(ഇത് ഗദ്യമാണ്, കവിതയല്ല. കഥയുമല്ല.) എന്നെ നോക്കുമ്പോൾ നോക്കേണ്ടത് മേഘങ്ങളിലല്ല, കിനാവിനെ തോല്പിക്കുന്ന, സൂര്യന്റെ തേജസ്സ് തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന, അവരുടെ വക്കുകളിലല്ല. നക്ഷത്രങ്ങളുടെ അഴകിലല്ല, അവരുടെ ത്രസിപ്പിക്കുകയും ഉന്മാദിപ്പിക്കുകയും കരയിപ്പിക്കുകയും ചെയ്യുന്ന അഴകിലല്ല, അവരുടെ ഇടയിലുമങ്ങോളമിങ്ങോളം ഓളം തല്ലും അഴകിന്റെ പൂന്തോട്ടങ്ങളിലല്ല, അവ തീർക്കുന്ന ഒരായിരം രൂപങ്ങളിലുമല്ല, ആ ക്ഷീരപഥങ്ങളിലല്ല. അവരെത്ര തന്നെയായാലും അവരെന്നേക്കാൾ കുഞ്ഞല്ലേ, എന്റെ കുഞ്ഞുങ്ങളല്ലേ. ആൻഡ്രോമിഡ പറയും, "എന്റെ ...

When you look at me,  Don’t you look at the clouds,  Nor at the brilliance of the Sun reflected in their dreamy edges.  Don’t you let your eyes ever get trapped by the beauty of the stars,  Yes, by their utter beauty.  Nor at the sweet shapes they weave between them.  However big, great, captivating And beautiful they are,  They all are smaller, lesser.  When Andromeda tells you She is one and a half lakh light years in girth  That she is two million light years away,  Tell her those are small n...