S&W: De bokkerijders

De bokkerijders was altijd een van mijn favoriete albums als kind en bij het herlezen kon ik ook zien waarom.
Wat een geweldig verhaal. En, net zoals Prinses Zagemeel, gelukkig niet hertekend.

Heel het verhaal heeft een katholieke inslag. Zonde en berouw is een hoofdthema in het boek.
Een zilveren bok verleidt onze helden tot het Kwaad. Tegelijkertijd moeten ze er ook tegen strijden.
Maar zoals we Vandersteen kennen zal het goede winnen. Al hebben we daar tot twee keer toe een deus ex machina voor nodig in de vorm van Wiske's engelenbewaarder.

De sfeer van het verhaal is donker, duister en claustrofobisch. Het speelt zich voor een groot stuk af in onderaardse mijngangen, maar ook de scene's in het begin van het boek bij Lambik en Tante Sidonia thuis spelen zich 's nachts af.
Gelukkig zit er ook, zoals we van Vandersteen mogen verwachten, de nodige dosis humor in om wat tegengewicht te bieden. Bij momenten is de humor maf, maar het wordt gelukkig nooit slechte kolder zoals dit wel het geval was in een paar van de vorige albums.

Na Prinses Zagemeel een nieuw hoogtepunt in de reeks, zeker het herlezen waard.