aase

Eg veit ikkje heilt når eg mista meg sjølv. Eg veit ikkje heilt sikkert kvifor. Når eg ser på gamle bilete, når eg høyrer om ting eg gjorde som lita, til og med når eg stopper opp og ser på hendene mine, blir eg mint på at ein gong i tida var eg ein faktisk person. Det eg gjorde og det eg sa påverka verda rundt meg, eg interagerte med og levde eit liv i ei verd som eg var ein del av. Eg var ein del av folket, og samfunnet, og verda. Gradvis mista eg grepet. I skrivande stund har eg blokkert inn...