賭場風雲 Dicey Business (2006)

Below is archived from my Exteen blog

賭場風雲 (Dicey Business)
35 ตอน | TVB | ภาษาจีนกวางตุ้ง | ปี 2006

เราจะไม่พิมพ์เนื้อเรื่องทั้งหมดเหมือน entry ก่อนๆ เพราะเราว่ามันยาว (ฮา)
บวกกับว่าถ้าดูเองจะมันส์กว่าเยอะ เข้าถึงอารมณ์ =w=+

[ ชื่อที่เราใช้ในเอนทรี่นี้ออกเสียงตามภาษาจีนกวางตุ้งน่อ ]

โดยย่อๆ คือ อาเชิง (คนลงพุงด้านบน) เคยเป็นแชมป์การพนัน (ขออภัยจริงๆ
เพราะเราไม่รู้ว่าเข้าเรียกว่าอะไรกัน นับวันศัพท์ภาษาไทยเราจะน้อยลง...
พวกที่มันไปเล่นในคาสิโนอ่ะ...) แต่เพราะการหายตัวไปของน้องชายเขา
ทำให้เค้าไม่สามารถแข่งอีกต่อไป และใช้ชีวิตเหมือนคนไร้จุดหมายไปวันๆ
มีเงินก็เอาไปเล่นการพนันจนหมดตัว กินเหล้า ฯลฯ

จนวันหนึ่งอาเชิงได้เจอกับอาหลอกและอาชอ เขาถึงได้กลับมาใช้ชีวิตปกติ
มีงานทำ เขาได้งานทำที่คาสิโน ONISAC ที่ฟิลิปปินส์ (เรื่องนี้ใช้เวลาใน
ฟิลิปปินส์ค่อนข้างเยอะ มีสลับไปมากับฮ่องกงเป็นพักๆ)

อาเชิงซึงยังรู้สึกผิดที่ปล่อยให้น้องชายหายไป ไม่รู้ว่าจะยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า
ก็ตัดสินใจกลับไปหาน้องชายที่ฮ่องกง แล้วก็เจอกับหญิงสาวชื่อ อาหวั่น (เจสสิก้า
หญิงเสื้อแดงด้านบน) ซึ่งให้เขาเช่าห้อง อาหวั่นมีนิสัยชอบไปเล่นการพนัน
ในคาสิโน

ห้องที่อาหวั่นให้อาเชิงอยู่นั้นมีชายหนุ่มอายุราวๆ 20 พักอาศัยอยู่ ชื่ออาฟู (หนุ่มที่อยู่หลังสุด)
อาฟูเป็นคนที่กลัวผู้คนมาก ไม่กล้าออกไปพบคนอื่น วันๆ หมกตัวอยู่แต่ในห้อง
ในห้องเขาก็เต็มไปด้วยขยะ ซึ่งทำให้อาเชิงทนไม่ได้ถึงกับพยายามกำจัดทิ้ง
(แต่ก็อาฟูก็เก็บกลับมา) อาเชิงทนไม่ได้ที่อาฟูทำตัวแบบนี้ เขากับอาหวั่นจึง
พยายามที่จะช่วยให้อาฟูกล้าเผชิญหน้ากับผู้คน และสามารถทำในสิ่งที่คนอื่นๆ ทำได้

ในขณะที่อาเชิงพยายามช่วยอาฟูนั้น เขาก็เริ่มสังเกตว่าอาฟูอายุๆ ราวน้องชายเขา
แล้วเขาก็พบว่าอาฟูมีการ์ดไพ่ติดตัว (บนหลังไพ่มีรูปสมัยเด็กๆ ของอาฟู) แต่...
อาฟูจำอดีตไม่ได้ คิดว่าตัวเองเป็นเด็กกำพร้าและไม่มีญาติ อาเชิงจึงไม่บอกอาฟู
เรื่องที่ตัวเขาเป็นพี่ชายของอาฟู...

(พอพิมพ์แล้วชักจะพิมพ์เยอะจนไม่ย่อแล้ว - -")

หยุดตรงนี้ดีกว่า ฮ่าๆ ไม่งั้นเดี๋ยวได้พิมพ์ทั้งเรื่องแน่ หุหุ

ความคิดเห็นส่วนตัว (สปอยเยอะ... เราเตือนคุณแล้ว)

จริงๆ ตอนแรกเราเฉยๆ กับเรื่องนี้นะ สงสัยเพราะโปสเตอร์มัน...ดูประหลาดล่ะมั้ง
แต่หลังจากดูตอนแรกๆ ก็ติดจนได้ เราว่า DB เป็นเรื่องที่สนุกพอควร
ไม่น่าเบื่อเท่าเรื่องอื่นๆ (เช่น.. Drive of Life) มันช่างเข้มข้มตั้งแต่ตอนแรกยันตอนสุดท้าย

เรื่องนี้ฉากรุนแรงค่อนข้างเยอะ ทั้งฉากทำร้ายร่างกาย (เปิดตอนแรกก็มีฉากนี้แล้ว)
ไหนจะซ้อมคนแล้วโยนลงทะเล คนโดนรถชน ... ช่วงใกล้จบก็กราฟฟิกพอสมควร...
(มากพอที่น้องเริ่มบ่นแล้วกัน)

ด้านตัวละครก็น่าสนใจดีนะ คือจะเห็นการเปลี่ยนแปลงทางด้านบุคลิกและความคิด
ของแต่ละตัวละคร โดยเฉพาะบอสโก้ "อาฟู" กับเจ๊ซวนซวน "อาหวั่น"
(เรียกงี้ป่าวหว่า ชื่ออังกฤษเธอ เจสสิก้า) ชอบตัวละครของอาบ็อบบี้ "อาเชิง"
(คนลงพุงในภาพด้านบน)

เรื่องนี้ถ้าจะให้เกลียดตัวละครไหนมากสุดก็คงเป็น "อาชอ" คนใส่สูทด้านบนนี่แหละ
พูดได้คำเดียวว่าเลวมาก เลวจริงๆ ผิดก็ยังไม่รู้จักสำนึก ยิ่งรู้ว่าผิด ก็ยิ่งทำ
อ้างว่า "ไม่สามารถกลับไปเริ่มต้นใหม่แล้ว" น่าสงสารมันก็น่าสงสาร แต่คือว่า
พี่แกทำได้ทุกอย่างเพื่อที่จะบรรลุจุดหมาย แม้ว่ามันจะหมายถึงฆ่าเพื่อนตัวเอง
หรือทำร้ายคนที่เขารัก หรือเพื่อนของเขา หรือลูกศิษย์ (บอสโก้) ที่เชื่อใจเขา

แต่มันสะท้อนสังคมมนุษย์ที่เห็นแก่ผลประโยนช์ จนไม่สนใจคนรอบข้างว่าจะ
เจ็บไปกับสิ่งที่ตัวเองทำหรือเปล่า

อ้อ.. เคยเผลอไปกดปุ่มสลับภาษา ฟังเป็นจีนกลางมันไม่ได้อารมณ์เท่ากวางตุ้ง
เลยให้ตายเถอะ กวางตุ้งนี่นั่งฟังเวลาเถียงกันโคตรมันส์

rates: 4.5/5
(อีก 0.5 นี่เพราะทนความงี่เง่าของบางตัวละครไม่ได้ 555+)

ถ้าอยากรู้ข้อมูล สามารถอ่านเพิ่มเติมได้ใน wiki งับ | ภาพจาก DramaWiki