Huśtawka

221

Czasami sobie siadam na mojej huśtawce.

A tam, taka zwykła drewniana huśtawka.

Siadam na niej i wprawiam ją w ruch.

Do przodu, do tyłu i z powrotem do przodu.

Zawsze jedno następuje po drugim. I znowu z powrotem tak samo.

W monotonii i rytmie znajduje się piękno.

Piękno życia. Życia osadzonego w czasie i przestrzeni.

More from In Search For Balance
All posts