Maar één keer dertig
February 1, 2020•405 words
Als u dit leest heb ik - als God het wil - inmiddels mijn dertigste levensjaar bereikt. Het zal vast door die leeftijd komen, maar ik ben de laatste tijd nogal doordrongen van het besef dat ouder worden eenmalig is. Zoiets zou geen verbazing moeten schetsen, maar dat doet het wel. Welke dingen in je leven doe je nu maar één keer? Stel je voor dat je maar één keer in je leven zou fietsen. Die eerste keer is doodeng en na een paar tellen ga je op je bek. Maar je doet het nog een keer en nog een keer, net zo lang tot je het in de vingers hebt. Je eerste baan is misschien niet meteen een succes, maar dat is niet erg. De tweede keer heb je van je fouten geleerd en vind je iets dat beter bij je past. Of anders de derde keer. Zelfs ooit eenmalige zaken als relaties zijn tegenwoordig verre van eenmalig. Met vallen en opstaan ontdek je gaandeweg wie er bij je past en hoe je samen een leven opbouwt.
Maar dertig worden doe je, zoals ik de laatste tijd meer dan eens heb moeten aanhoren, "maar één keer". Voor zoiets ingewikkelds als ouder worden krijgen we geen tweede kans. Als ik straks eindelijk een beetje door heb wat het betekent om twintiger te zijn, ben ik geen twintiger meer. En ik zal het ook nooit meer worden. Aan het einde van de rit hebben we jarenlange levenservaring opgebouwd en dan? Dan wacht ons slechts de dood. Goed, we kunnen misschien wat wijsheid doorgeven aan de volgende generatie, maar die luistert over het algemeen slecht en moet bovendien zijn eigen wijsheden ontdekken.
Dit lijkt misschien een nogal deprimerende gedachte, maar ze roept bij mij eerder een gevoel van verwondering en ontzag op. Precies hierin zit volgens mij de grote schoonheid van het leven: dat het eenmalig is. We weten niet wat er komen gaat. Elke levensfase, iedere gebeurtenis is onbekend. We hebben van tevoren geen idee hoe het is om naar school te gaan, om student te zijn, om te werken, om kinderen te krijgen. We hebben geen idee wat wat juist is en wat niet. We doen maar wat. We worden onverwachts geraakt, we groeien en maken onherstelbare fouten. En gaandeweg ontdekken we, met een beetje geluk, iets dat we de moeite waard vinden. Iets om voor te leven.
Verschenen in Volzin nr. 2 - 2020