Singles day

Het was Singles day in de stad, een van de vele geïmporteerde koopdagen die sinds enkele jaren in de wintermaanden de Nederlandse winkelstraten teisteren. Op deze traditionele Chinese feestdag vieren vrijgezellen dat ze trots zijn op hun vrijgezellenbestaan en dat doen ze door geld uit te geven.

’Verwen jezelf!’ schreeuwden de winkels het publiek toe. Die boodschap sprak mij wel aan en ik besloot mij richting de Media Markt te begeven om het verdriet om mijn vrijgezellenbestaan te verdringen met de kortstondige euforie van de aanschaf van een nieuwe computer. Onderweg zag ik duizenden al dan niet vrijgezelle gelijkgestemden in verschillende fasen van het aankoopproces. Het mooist waren de vluchtige momenten tussen aanschaf en consumptie: het verwachtingsvolle gezicht dat watertandend op het punt staat een donut naar binnen te werken, het voelbare ongeduld van het jongetje dat een PlayStation heeft gekocht en nu nog twintig eeuwigdurende minuten moet wachten voor hij eindelijk thuis is en kan gaan spelen. Wat een geluk is het, dacht ik, onderdeel te mogen zijn van dit hoogtepunt van de menselijke beschaving. Tweeënhalfduizend jaar geleden had de mens de Boeddha die hem leerde dat het leven lijden is en hem de weg naar bevrijding daarvan toonde. Vandaag hebben we donuts en sneakers en superdunne laptops. Wie zijn uitgaven een beetje over het jaar weet te verspreiden, hoeft nooit meer ongelukkig te zijn.

Het duurde niet lang voor ik hem had gevonden: de mooie slanke 13 inch Lenovo Ideapad 720s, het was liefde op het eerste gezicht. Prachtige dunne randen, vederlicht, en toetsen zo perfect dat mijn vingers uit zichzelf meesterwerken begonnen te typen. En hij was ook nog eens afgeprijsd, maar 850 euro! Het kon haast niet anders: dit had zo moeten zijn. Ik begon de doos al watertandend uit het schap te halen, toen ik besefte waar ik mee bezig was. De computer in mijn handen was weinig meer dan een jongere, slankere versie van de laptop waar ik al zeven jaar meer dan tevreden mee ben. Ik stond op het punt om 850 euro uit te geven om welgeteld niets in mijn leven te veranderen.

Uiteindelijk kocht ik bij de Action een lekkere grote koffiemok en fietste licht beschaamd terug naar huis om mezelf te verwennen met een flinke bak koffie. Toch maar eens lezen wat de Boeddha ook alweer over geluk te zeggen had.

Verschenen in Volzin nr. 12 - 2018