Lentekriebels

Na maanden van afwezigheid besluit ik weer eens in te loggen op homodatingapp Grindr. Het duurt niet lang voor de eerste foto’s van naakte torso’s en andere lichaamsdelen me om de oren vliegen. Nu heb ik op zich niets tegen naakte lichaamsdelen, maar persoonlijk leer ik iemand liever een beetje te leren kennen voordat hij zijn geslachtsdelen in mijn gezicht duwt. Ik weet meteen weer waarom ik zo lang niet online ben geweest. Maar ja, die lentekriebels… Terwijl ik vakkundig de ongevraagde fotoshows weet te ontwijken, blader ik wat door de gezichten. Een leuke jongen van mijn eigen leeftijd spreekt me aan. “Waar ben je naar op zoek?”, vraagt hij.

Een rake vraag. Wist ik het maar, denk ik. Is dat niet de vraag die ons allemaal bezighoudt? Weet iemand eigenlijk ooit wel waar hij naar op zoek is in dit leven? Je hebt van die mensen die geen twijfel lijken te hebben. Ze streven hun doelen na alsof God ze die persoonlijk heeft ingefluisterd. Ik kan daar soms weleens jaloers op zijn. Als ik er al eens zeker van ben wat ik in het leven zoek, duurt dat zelden langer dan een paar weken. Wil ik een carrière opbouwen waar ik mijn enthousiasme en creativiteit in kwijt kan, of wil ik juist eenvoudig en met weinig geld leven zodat ik alle vrijheid heb om te doen wat ik wil? Streef ik geluk na? En wat betekent dat dan?

“Het is eigenlijk gewoon heel simpel,” hoorde ik de buurvrouw ooit zeggen, “het doel van het leven is gelukkig zijn.” De rest van de verjaardag knikte instemmend. Ik wilde haar vragen wat dat geluk dan inhield. Of ze een modern-hedonistisch ideaal voor ogen had waarbij voldoende zintuiglijke bevrediging uiteindelijk tot het ultieme geluk zou leiden. Of dacht ze eerder aan het duurzame geluk waar de asceten over spreken, het geluk dat niet van omstandigheden afhankelijk is. En wat nou als datgene wat haar geluk brengt het geluk van anderen in de weg zit, wiens geluk telt dan zwaarder? Als ik het me goed herinner heb ik mijn twijfels wijselijk voor me gehouden en de buurvrouw gevraagd of ze nog een wijntje wilde.

Net wanneer ik mijn twijfels aan de leuke jongen onder woorden wil brengen, trilt mijn telefoon opnieuw. “Zoek je dit soms?” De bijgevoegde foto laat zich raden. Zuchtend sluit ik de app maar weer af. Grindr is toch niet zo mijn ding.

Verschenen in Volzin nr. 5 - 2017