Blackwashing

Zoals veel mediabedrijven slaagt Netflix er de laatste tijd regelmatig in zich de woede van de conservatieve kijker op de hals te halen. Het bedrijf voert een actief diversiteitsbeleid en zet daarin onder meer in op een betere representatie van minderheden. Begin dit jaar kregen ze kritiek over zich heen vanwege het casten van twee zwarte acteurs voor de rollen van Zeus en Achilles in een historische serie over Troye. Afgelopen maand was het opnieuw raak, toen uitlekte dat voor een personage in de verfilming van boeken/game-serie The Witcher specifiek gezocht wordt naar een meisje met een minority background. ‘Blackwashing!’ riep de boze blanke man vanachter zijn toetsenbord.

Hoewel ik me gewoonlijk maar moeilijk in dergelijke kritiek kan verplaatsen, merkte ik dat ik zelf toch ook even moest slikken toen ik pasgeleden Netflix’ nieuwe cartoonserie ‘The Dragon Prince’ aanzette. De serie speelt zich af in een tamelijk traditionele fantasywereld die met haar ridders, tovenaars en kastelen traditiegetrouw sterk leunt op de Europese middeleeuwen. Alleen is de koning van het mensenrijk in deze serie zwart met dreadlocks. En hij is niet het enige overduidelijke kind van Netflix’ diversiteitsbeleid: een van de legeraanvoerders in de serie is een doofstomme vrouw. Ik ben helemaal voor meer diversiteit, maar dit voelde te…

…te wat? Onrealistisch? Want in een wereld met lichtgevende huisdierpadden, draken en magische eieren is een zwarte koning onrealistisch? Te geforceerd? Maar komt dat door het belichten van minderheden? Of juist doordat zij decennialang onderbelicht zijn geweest?

De verhalen die we elkaar vertellen bepalen hoe we de wereld zien en lange tijd werden die verhalen verteld vanuit een klein, blank mannenwereldje. Netflix slaagt in enkele jaren in iets dat Hollywood al decennialang niet wil lukken: de mainstream film uit dit kleine wereldje te bevrijden. Dat gaat met vallen en opstaan en het zal soms even wennen zijn, maar het verdient alle aanmoediging. Hoe mooi is het dat nu een hele generatie de kans krijgt op te groeien met verhalen waarin niet alleen blanke superhelden de wereld redden, gelukkige gezinnen niet alleen voor middenklasse heterostellen met een auto voor de deur zijn en blinden meer kunnen zijn dan arme bedelaars?

Verschenen in Volzin nr. 10 - 2018